درمان اختلال شخصیت خودشیفته مانند درمان سایر اختلالات شخصیت، چالش‌ها و مشکلات بسیاری را برای درمانگر به همراه خواهد داشت. با توجه به اینکه مبتلایان به این اختلال نسبت به وضعیت خود بینشی ندارند معمولاً برای درمان نیز اقدامی انجام نمی‌دهند و حضور آن‌ها در مراکز مشاوره می‌تواند به دلیل اصرار اطرافیان و یا مشکلات ثانویه‌ای نظیر بروز آسیب‌هایی در روابط اجتماعی فرد اتفاق افتاده باشد. صرف‌نظر از علت مراجعه، درصورتی که متخصصین روانشناسی به تشخیص این اختلال در فرد برسند می‌توانند اقدامات لازم برای درمان را شروع کنند. هرچه این ویژگی‌ها برای مدت طولانی‌تری در فرد باقی بمانند امکان تغییر دادن آن‌ها کاهش پیدا خواهد کرد. درنتیجه درصورتی‌که با نشانه‌های این اختلال در خود یا فرد دیگری مواجه شدید هرچه سریع‌تر برای درمان اقدام نمایید.

منبع : درمان اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته

به‌طورکلی اختلالات شخصیت به معنای ویژگی‌های شخصیتی هستند که از نوجوانی یا اوایل بزرگ‌سالی در فرد نمایان می‌شوند و با توجه به تفاوتی که از رفتار معمول جامعه دارند مشکلاتی را برای فرد به همراه خواهند داشت. اختلال شخصیت خودشیفته نیز یکی از انواع این اختلال است که اصلی‌ترین ویژگی آن خود دوستداری بیش‌ازحد است.

علاقه این افراد به خودشان باعث بروز خطای فکری می‌شود که به آن خودبزرگ‌بینی می‌گویند. خودبزرگ‌بینی به این معناست که فرد بی‌دلیل خود را بالاتر از دیگران و سزاوار دریافت امتیازات ویژه‌ای می‌داند. این موضوع باعث می‌شود که آن‌ها معمولاً در شرایطی که در مرکز توجه نباشند احساسات منفی نظیر خشم را تجربه کنند و یا دیگران را مورد بهره‌کشی قرار دهند. حسادت یکی دیگر از ویژگی‌های اختلال شخصیت خودشیفته است که به دلیل خودبزرگ‌بینی ایجاد می‌شود و به این معناست که فرد احساس می‌کند هیچ‌کس نباید در جایگاهی برتر و بالاتر از او قرار بگیرد. برای آشنایی بیشتر با اختلال شخصیت خودشیفته کلیک کنید.

درمان اختلال شخصیت خودشیفته

برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته روش‌های مختلفی وجود دارد که در ادامه آن‌ها را با یکدیگر بررسی خواهیم کرد. درمانگران می‌توانند با توجه به وضعیت فرد، میزان پذیرش وی و همین‌طور نوع مشکلاتی که در زندگی او ایجاد شده یکی از این روش‌ها را انتخاب نمایند و یا از مجموعه آن‌ها استفاده کنند. بینش پایین فرد نسبت به اختلالی که دارد و همین‌طور باور وی به توانمندی خود معمولاً می‌تواند دشواری‌های بسیاری را در فرایند درمان ایجاد نماید.

درمان شناختی-رفتاری

یکی از اصلی‌ترین روش‌هایی که برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته مورداستفاده قرار می‌گیرد درمان شناختی-رفتاری است. در این درمان به فرد کمک می‌شود تا باورهای اشتباهی که در مورد بی‌نقص و عالی بودن خود دارد را کنار بگذارد و باورهای سازنده‌تری را جایگزین آن‌ها نماید. علاوه بر این حساسیتی که این افراد به ارزیابی شدن از جانب دیگران دارند نیز در این درمان موردبررسی قرار می‌گیرد. در درمان شناختی-رفتاری علاوه بر ارزیابی باورهای ناکارآمد در این افراد رفتارهای نامناسب آن‌ها نیز موردبررسی قرار گرفته و رفتارهای صحیح‌تری جایگزین آن‌ها خواهند شد.

روش‌های آرام‌سازی برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته

استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی معمولاً می‌تواند جزئی از فرایند درمان اختلال شخصیت خودشیفته باشد. در این روش به فرد آموزش داده می‌شود که چنانچه مورد ارزیابی و انتقاد قرار گرفت و یا توجهی را که انتظار داشت از دیگران دریافت نکرد به‌جای عصبانیت و بدرفتاری با استفاده از این تکنیک‌ها خود را آرام کرده و رفتار نامناسبی نشان ندهد.

درمان‌های هیجان مدار

یکی از نقاط ضعف اصلی بیماران مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته این است که آن‌ها توانایی درک احساسات دیگران و همدلی با آن‌ها را ندارند. درمان‌های هیجان مدار به این افراد کمک می‌کند تا با احساسات و هیجانات دیگران آشنا شوند و توانایی همراهی و همدلی با آن‌ها را پیدا کنند.

دارودرمانی

هیچ داروی خاصی برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته وجود ندارد بااین‌حال درصورتی‌که درمانگر احساس کند بیمار در زمینه‌های خاصی نیاز به استفاده از دارو دارد می‌تواند از این شیوه درمانی نیز برای بهبود شخصیت خودشیفته استفاده کند.

خانواده‌درمانی

علاوه بر شخصیت خودشیفته اطرافیان وی نیز ازجمله افرادی هستند که می‌بایست در جلسات درمانی شرکت داشته باشند. حضور خانواده در درمان اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً با دو هدف صورت می‌گیرد. یکی از این اهداف این است که درمانگر وظیفه دارد آگاهی اعضای خانواده را از این اختلال و همین‌طور شیوه برخورد با فردی که دچار این بیماری شده است افزایش دهد. درصورتی‌که آگاهی خانواده در این زمینه افزایش پیدا کند آن‌ها توانایی بیشتری برای مدیریت شرایط خواهند داشت و درنتیجه احتمال بروز تنش میان اعضا کاهش پیدا می‌کند.

علاوه بر افزایش آگاهی خانواده، مبتلایان به اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً آسیب‌های روحی بسیاری را تجربه خواهند کرد. آن‌ها معمولاً به دلیل بدرفتاری و بی‌توجهی‌های مبتلایان به این اختلال مشکلاتی نظیر افسردگی و یا ضعف اعتمادبه‌نفس را تجربه می‌کنند. استفاده از جلسات خانواده‌درمانی به این افراد کمک خواهد کرد تا سلامت روحی خود را حفظ کنند.

بی‌توجهی به درمان اختلال شخصیت خودشیفته

در این قسمت به این سؤال پاسخ خواهیم داد که درمان اختلال شخصیت خودشیفته چه اهمیتی دارد و در صورت بی‌توجهی به درمان چه پیامدهایی در انتظار فرد خواهد بود؟ به‌طورکلی مبتلایان به اختلال شخصیت، اعتقادی به ویژگی‌های اخلاقی ناسازگار خود ندارند و به همین خاطر اقدامی نیز برای درمان آن انجام نخواهند داد. این درحالیست که رفتارهای آن‌ها معمولاً باعث عذاب و ناراحتی در اطرافیان شده و مشکلاتی را برای آن‌ها ایجاد می‌کند. به همین خاطر توجه به درمان اختلال شخصیت خودشیفته باعث خواهد شد که روابط آن‌ها با اطرافیان شرایط بهتری پیدا کرده و بسیاری از مشکلات در روابط میان فردی بیمار کاهش می‌یابد.

اگرچه مبتلایان به اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً به‌عنوان افرادی مغرور و بی‌احساس شناخته می‌شوند بااین‌حال آن‌ها در درون خود احساسات ضدونقیضی را تجربه می‌کنند که حجم زیادی از انرژی روانی آن‌ها را صرف خود می‌کند. درصورتی‌که این اختلال در فرد درمان شود انرژی روانی آن‌ها به‌جای تمرکز بر اثبات خود به‌عنوان بهترین فرد، صرف امور سازنده‌تری شده و درنتیجه بهره‌وری وی افزایش پیدا می‌کند.

برای دریافت مشاوره در زمینه اعتیاد می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.

سؤالات متداول